ไม่ได้จะเรียกร้องอะไรจากเค้า เพราะเค้าเคยให้จนไม่รู้จะให้ยังไงแล้ว...
ไม่ใช่ไม่อยากกลับไปง้อ แต่ก็ไม่ควรไปง้อ ควรเห็นใจความรู้สึกเค้าบ้าง...
ไม่มีอะไรที่เค้าจะเชื่อใจว่าถ้ากลับไปผมจะไม่เป็นแบบเดิม...
รักอะ มันก็รัก ยังรักมาก และมากกว่าเดิมก็ไอตอนที่ต้องเสียเค้าไปเพราะตัวเราเอง ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมา เค้าทำเพื่อเรามากขนาดไหน...
อยากจะบอกขอโทษ แต่ทำว่าขอโทษก็พูดบ่อยจนมันไม่มีความหมายไปแล้ว แต่สำหรับตอนนี้ ขอโทษจริงๆ ไม่ได้ขอที่จะให้อภัยกัน เพราะสิ่งที่ทำลงไป มันเกินกว่าจะอภัยให้ได้...
ไม่รู้จะพูด หรือจะทักไปหายังไง กับสิ่งตัวเองทำลงไป การกระทำในคืนนั้น มันคอยเตือนว่าอย่าทำอะไรอีกเลย และมันกลับมาหลอกหลอนผมทุกคืน ต้องร้องไห้ พร้อมกับทำใจยอมรับ กับอารมณ์ที่ตัวเองคุมไม่อยู่... ถ้าผมใจเย็นในวันนั้น วันนี้ผมคงไม่ต้องมาเสียใจและทรมานแบบนี้ ผมพลาด พลาดไปมาก ที่ทำกับเค้าแบบนั้น จนตอนนี้พึ่งจะรู้ตัว ก็ตอนตัวเองไม่เหลือใคร เคยคิดว่าอยู่คนเดียวได้ เคยอยู่คนเดียวก็นาน แต่ตอนนี้มันไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เพราะผมรักเค้า รักจนเกินไป มันยากที่จะลืม ผ่านอะไรมาด้วยกันก็มาก ทั้งคืนวันที่แย่ๆ ทั้งความเหน็ดเหนื่อย ทั้งความสุขที่เคยสุขร่วมกัน เคยทำอะไรบ้าๆบอๆมาด้วยกัน ทุกสิ่งเหล่านั้นกลับมาหลอน และ ตอกย้ำในสิ่งที่ผมทำลงไป...
จนมาถึงตอนนี้แล้ว ความรู้สึกของทุกคน คนที่บ้านเค้า พ่อแม่เค้า และตัวเค้าเอง ก็คงจะเสียให้กับการกระทำเลวๆของผมไปหมดแล้ว ผมยังรักพวกเขาเสมอ เพราะพวกเขาทำให้ผมรู้สึกถึงคำว่า”ครอบครัว” ถึงมันจะสายเกินจะแก้ไข แต่ก็จะเก็บมันไว้ทุกความรู้สึก...
ขอโทษและขอบคุณคนที่เคยรักผมเหมือนลูกแท้ๆก็คือแม่ของเค้า และขอบคุณตัวเค้าที่รักผมมาก ถึงผมพึ่งจะมาเห็นก็ตอนที่สายไป สายเกินที่จะกอดเค้าพร้อมกับความรู้สึกที่รัก ทุกวันตั้งแต่คืนนั้น ก็ทำได้แค่นั่งดูภาพถ่าย ที่มันยังปนไปกับความรู้สึกที่ดี
ขอบคุณเทอนะที่ทำให้รู้ว่าความรักมันมีค่าขนาดไหน คงไม่มีโอกาสกลับไปรักษามัน แต่ก็จะเก็บมันเอาไว้ตรงนี้ จะกอดมันแม้ไม่อุ่นเหมือนเคย...
คิดถึงเสมอ...
***********************
แค่อยากจะระบายออกมากับสิ่งที่อยู่ในใจ เพราะไม่มีคนมารับฟัง และก็ไม่มีใครจะมาเข้าใจผมแล้ว มีแต่พันทิป ที่ผมพิมพ์ความรู้สึกออกมาได้
ขอบคุณพันทิป
เป็นคนจุดไฟเผาทุกอย่างจนมอดไหม้ไปเพราะอารมณ์ ตอนนี้...อยากขอโทษ ถึงจะสายไปแล้วก็ตาม A👁👁
ไม่ใช่ไม่อยากกลับไปง้อ แต่ก็ไม่ควรไปง้อ ควรเห็นใจความรู้สึกเค้าบ้าง...
ไม่มีอะไรที่เค้าจะเชื่อใจว่าถ้ากลับไปผมจะไม่เป็นแบบเดิม...
รักอะ มันก็รัก ยังรักมาก และมากกว่าเดิมก็ไอตอนที่ต้องเสียเค้าไปเพราะตัวเราเอง ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมา เค้าทำเพื่อเรามากขนาดไหน...
อยากจะบอกขอโทษ แต่ทำว่าขอโทษก็พูดบ่อยจนมันไม่มีความหมายไปแล้ว แต่สำหรับตอนนี้ ขอโทษจริงๆ ไม่ได้ขอที่จะให้อภัยกัน เพราะสิ่งที่ทำลงไป มันเกินกว่าจะอภัยให้ได้...
ไม่รู้จะพูด หรือจะทักไปหายังไง กับสิ่งตัวเองทำลงไป การกระทำในคืนนั้น มันคอยเตือนว่าอย่าทำอะไรอีกเลย และมันกลับมาหลอกหลอนผมทุกคืน ต้องร้องไห้ พร้อมกับทำใจยอมรับ กับอารมณ์ที่ตัวเองคุมไม่อยู่... ถ้าผมใจเย็นในวันนั้น วันนี้ผมคงไม่ต้องมาเสียใจและทรมานแบบนี้ ผมพลาด พลาดไปมาก ที่ทำกับเค้าแบบนั้น จนตอนนี้พึ่งจะรู้ตัว ก็ตอนตัวเองไม่เหลือใคร เคยคิดว่าอยู่คนเดียวได้ เคยอยู่คนเดียวก็นาน แต่ตอนนี้มันไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เพราะผมรักเค้า รักจนเกินไป มันยากที่จะลืม ผ่านอะไรมาด้วยกันก็มาก ทั้งคืนวันที่แย่ๆ ทั้งความเหน็ดเหนื่อย ทั้งความสุขที่เคยสุขร่วมกัน เคยทำอะไรบ้าๆบอๆมาด้วยกัน ทุกสิ่งเหล่านั้นกลับมาหลอน และ ตอกย้ำในสิ่งที่ผมทำลงไป...
จนมาถึงตอนนี้แล้ว ความรู้สึกของทุกคน คนที่บ้านเค้า พ่อแม่เค้า และตัวเค้าเอง ก็คงจะเสียให้กับการกระทำเลวๆของผมไปหมดแล้ว ผมยังรักพวกเขาเสมอ เพราะพวกเขาทำให้ผมรู้สึกถึงคำว่า”ครอบครัว” ถึงมันจะสายเกินจะแก้ไข แต่ก็จะเก็บมันไว้ทุกความรู้สึก...
ขอโทษและขอบคุณคนที่เคยรักผมเหมือนลูกแท้ๆก็คือแม่ของเค้า และขอบคุณตัวเค้าที่รักผมมาก ถึงผมพึ่งจะมาเห็นก็ตอนที่สายไป สายเกินที่จะกอดเค้าพร้อมกับความรู้สึกที่รัก ทุกวันตั้งแต่คืนนั้น ก็ทำได้แค่นั่งดูภาพถ่าย ที่มันยังปนไปกับความรู้สึกที่ดี
ขอบคุณเทอนะที่ทำให้รู้ว่าความรักมันมีค่าขนาดไหน คงไม่มีโอกาสกลับไปรักษามัน แต่ก็จะเก็บมันเอาไว้ตรงนี้ จะกอดมันแม้ไม่อุ่นเหมือนเคย...
คิดถึงเสมอ...
***********************
แค่อยากจะระบายออกมากับสิ่งที่อยู่ในใจ เพราะไม่มีคนมารับฟัง และก็ไม่มีใครจะมาเข้าใจผมแล้ว มีแต่พันทิป ที่ผมพิมพ์ความรู้สึกออกมาได้
ขอบคุณพันทิป